Rada Europy jednoznacznie potępia stosowanie kar fizycznych wobec dzieci i wzywa swoje państwa członkowskie, by przeciwdziałały wszelkiej przemocy wobec dzieci i uznały, że dzieci, podobnie jak dorośli, posiadają fundamentalne prawo do ochrony przed przemocą.
Rekomendacje Komitetu Ministrów Rady Europy: W 1985 r. Komitet Ministrów przyjął rekomendację, która potępia wszystkie formy kar fizycznych i zachęca państwa członkowskie do wprowadzenia zmian legislacyjnych w tym zakresie. Obecnie Rada Europy postrzega problem kar cielesnych w kontekście problematyki praw człowieka i zasad prawa.
Rekomendacje Rady Europy dotyczące przeciwdziałania przemocy wobec dzieci
1. Rekomendacja 561/1969 o ochronie małoletnich przed złym traktowaniem z 30 września 1969 r.
2. Rekomendacja nr R (79) 17 Komitetu Ministrów RE dotycząca ochrony dzieci przed złym traktowaniem z 13 września 1979 r.
3. Rekomendacja nr R (85) 4 Komitetu Ministrów RE w sprawie przemocy w rodzinie z 26 marca 1985 r.
4. Rekomendacja nr R (90) 2 Komitetu Ministrów RE w sprawie środków dotyczących przeciwdziałania przemocy w rodzinie z 15 stycznia 1990 r.
5. Rekomendacja nr R (91) 9 Komitetu Ministrów RE w sprawie środków nadzwyczajnych w sprawach rodzinnych z 9 września 1991 r.
6. Rekomendacja Komitetu Ministrów Rady Europy CM/Rec(2009)10 w sprawie jednolitych krajowych strategii ochrony dzieci przed przemocą
Europejski Trybunał Praw Człowieka do tej pory nie potępił jednoznacznie stosowania kar cielesnych, ale nie stwierdził także, że jakakolwiek forma przemocy jest dopuszczalna.
W swoich orzeczeniach dotyczących kar fizycznych, Trybunał odwoływał się m.in. do art. 3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (artykuł stwierdza, że nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu albo poniżającemu traktowaniu albo karaniu)) oraz Konwencji o Prawach Dziecka NZ (art. 37 – nakłada na państwo obowiązek ochrony przed nieludzkim i poniżającym traktowaniem lub karaniem, art. 19 – zaleca państwom ochronę dzieci przed wszelkimi formami fizycznej i psychicznej przemocy). Jednocześnie, Komisja i Trybunał wielokrotnie podkreślały, że zakazanie wszelkich form cielesnego karcenia nie narusza innych praw zawartych w Konwencji Praw Człowieka.
Wszystkie państwa, z wyjątkiem dwóch (USA i Somalia), zgodziły się dążyć do spełniania standardów zawartych w Konwencji o Prawach Dziecka, która podkreśla, że prawa człowieka przysługują dzieciom, tak jak osobom dorosłym. Kraje, które uznały Konwencję zobowiązane są chronić dzieci przed wszelkimi formami przemocy fizycznej i psychicznej (art. 19). Biorąc pod uwagę powyższe fakty, nie można się zgodzić na legalność stosowania kar fizycznych.
Przyzwolenie na stosowanie kar cielesnych w oczywisty sposób sprzeczne jest z założeniami Konwencji.
Komitet Praw Dziecka ONZ zaleca rządom zmiany legislacyjne w kwestii wprowadzenia całkowitego zakazu stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Stosowanie kar fizycznych wobec człowieka potępiane jest także przez: Komitet Praw Człowieka, Komitet przeciwko Torturom i Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Ekonomicznych.
1. Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, ratyfikowana przez Polskę w 1993 r. i opublikowana w DzU z 1993 r., nr 61, poz. 284, art. 3: Nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu albo poniżającemu traktowaniu, albo karaniu (obywatelom państw, które ratyfikowały konwencję i protokół IX, przysługuje prawo złożenia skargi do Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, po wyczerpaniu możliwości dochodzenia swoich praw w kraju).
2. Europejska Konwencja o Zapobieganiu Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu, ratyfikowana przez Polskę w 1995 r. (DzU z 2000 r., nr 1, poz. 261-262).
3. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych – art. 7: Nikt nie może być poddany torturom, ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu ani karaniu… Polska ratyfikowała Pakt w 1977 r., a w 1991 r. protokół fakultatywny, dający możliwość składania indywidualnej skargi na państwo do Komitetu Praw Człowieka ONZ.
4. Konwencja o Prawach Dziecka, ratyfikowana w 1991 r. (DzU nr 120, poz. 526 ze zm.), art. 19, 37.