• Rada Europy

Rada Europy jednoznacznie potępia stosowanie kar fizycznych wobec dzieci i wzywa swoje państwa członkowskie, by przeciwdziałały wszelkiej przemocy wobec dzieci  i uznały, że dzieci, podobnie jak dorośli, posiadają fundamentalne prawo do ochrony przed przemocą.

Rekomendacje Komitetu Ministrów Rady Europy: W 1985 r. Komitet Ministrów przyjął rekomendację, która potępia wszystkie formy kar fizycznych i zachęca państwa członkowskie do wprowadzenia zmian legislacyjnych w tym zakresie. Obecnie Rada Europy postrzega problem kar cielesnych w kontekście problematyki praw człowieka i zasad prawa.

Rekomendacje Rady Europy dotyczące przeciwdziałania przemocy wobec dzieci
1. Rekomendacja 561/1969 o ochronie małoletnich przed złym traktowaniem z 30 września 1969 r.
2. Rekomendacja nr R (79) 17 Komitetu Ministrów RE dotycząca ochrony dzieci przed złym traktowaniem z 13 września 1979 r.
3. Rekomendacja nr R (85) 4 Komitetu  Ministrów RE w sprawie przemocy w rodzinie z 26 marca 1985 r.
4. Rekomendacja nr R (90) 2 Komitetu Ministrów RE w sprawie środków dotyczących przeciwdziałania przemocy w rodzinie z 15 stycznia 1990 r.
5. Rekomendacja nr R (91) 9 Komitetu Ministrów RE w sprawie środków nadzwyczajnych w sprawach rodzinnych z 9 września 1991 r.

6. Rekomendacja Komitetu Ministrów Rady Europy CM/Rec(2009)10 w sprawie jednolitych krajowych strategii ochrony dzieci przed przemocą

• Komisja Europejska i Europejski Trybunał Praw Człowieka   

Europejski Trybunał Praw Człowieka do tej pory nie potępił jednoznacznie stosowania kar cielesnych, ale nie stwierdził także, że jakakolwiek forma przemocy jest dopuszczalna.
W swoich orzeczeniach dotyczących kar fizycznych, Trybunał odwoływał się m.in. do art. 3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (artykuł stwierdza, że nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu albo poniżającemu traktowaniu albo karaniu)) oraz Konwencji o Prawach Dziecka NZ (art. 37 – nakłada na państwo obowiązek ochrony przed nieludzkim i poniżającym traktowaniem lub karaniem, art. 19 – zaleca państwom ochronę dzieci przed wszelkimi formami fizycznej i psychicznej przemocy). Jednocześnie, Komisja i Trybunał wielokrotnie podkreślały, że zakazanie wszelkich form cielesnego karcenia nie narusza innych praw zawartych w Konwencji Praw Człowieka.

• Międzynarodowe organy ochrony praw człowieka (International Human Rights Treaty Bodies)

Wszystkie państwa, z wyjątkiem dwóch (USA i Somalia), zgodziły się dążyć do spełniania standardów zawartych w Konwencji o Prawach Dziecka, która podkreśla, że prawa człowieka przysługują dzieciom, tak jak osobom dorosłym. Kraje, które uznały Konwencję zobowiązane są chronić dzieci przed wszelkimi formami przemocy fizycznej i psychicznej (art. 19). Biorąc pod uwagę powyższe fakty, nie można się zgodzić na legalność stosowania kar fizycznych.
Przyzwolenie na stosowanie kar cielesnych w oczywisty sposób sprzeczne jest z założeniami Konwencji.
Komitet Praw Dziecka ONZ zaleca rządom zmiany legislacyjne w kwestii wprowadzenia całkowitego zakazu stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Stosowanie kar fizycznych wobec człowieka potępiane jest także przez: Komitet Praw Człowieka, Komitet przeciwko Torturom i Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Ekonomicznych.

• Międzynarodowe dokumenty dotyczące ochrony przed nieludzkim, poniżającym traktowaniem lub karaniem:

1. Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, ratyfikowana przez Polskę w 1993 r. i opublikowana w DzU z 1993 r., nr 61, poz. 284, art. 3: Nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu albo poniżającemu traktowaniu, albo karaniu (obywatelom państw, które ratyfikowały konwencję i protokół IX, przysługuje prawo złożenia skargi do Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, po wyczerpaniu możliwości dochodzenia swoich praw w kraju).
2. Europejska Konwencja o Zapobieganiu Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu, ratyfikowana przez Polskę w 1995 r. (DzU z 2000 r., nr 1, poz. 261-262).
3. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych – art. 7: Nikt nie może być poddany torturom, ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu ani karaniu… Polska ratyfikowała Pakt w 1977 r., a w 1991 r. protokół fakultatywny, dający możliwość składania indywidualnej skargi na państwo do Komitetu Praw Człowieka ONZ.
4.   Konwencja o Prawach Dziecka, ratyfikowana w 1991 r. (DzU nr 120, poz. 526 ze zm.), art. 19, 37.